İşlerimin yoğunluğu nedeniyle en son yılbaşı civarında ziyarete gidebilmiştim Bir Bilge’yi. Geçenlerde soluğu yanında aldım. Baharın habercisi güzel bir gündü. Bilge elinde fırça ile bahçe kapısını maviye boyuyordu, beni görünce elindeki fırçayı bırakıp sıkıca sarıldı. “Haydi sen tamamla” dedi bana. Hayatımda hiç boya yapmadığımı söyledim. “Yeni bir şeyler yapmak, yeni bir şeyler öğrenmek sana her zaman yeni bakış açıları kazandırır” diyerek elime fırçayı tutuşturdu.

Ben boya yaparken bir yandan da sohbet ettik. Bir süre sonra söz dönüp dolaşıp kapılara geldi.

“Bir kapı kapanır, yeni kapılar açılır.”

“Helen Keller’in sözüydü sanırım; bazen kapanan kapının ardından çok uzun süre bakarız ve bizim için açılan yeni kapıyı görmeyiz.” diye cevap verdim.

“Belki de kapı hiçbir zaman yoktu ve sen kafanda bu engeli yarattın” diye cevap verdi Bilge.

“Nasıl yani?”

“İsteklerin ile senin aranda duran bir şey yok, kapı falan yok, bir şeyi açman, kapatman gerekmiyor.”

“Değişik bir felsefe”

“Bakış açını değiştir. Enerjini hayali engellere odaklama. Adımını at, kapı ya da duvar olmadığını göreceksin içinden geçince, tek kapı insanın zihninde yarattığı kapıdır.”

“Kitabımızı bitirmemiş olsam bunu da ilave ederdim.”

“Bunu da yazı olarak paylaş, kitap ne zaman çıkıyor?”

“Nisan sonu, Mayıs başı gibi düşünüyoruz.”

“Hadi bakalım, ben de merakla bekliyorum basılmış halini.”

“O halde tek yapmamız gereken hayallerimize odaklanıp güvenli adımlar atmak” diyerek konuya geri döndüm.”

“Bahar bunun için değil midir?”

“Haklısın”

Yüzünde bir gülümseme vardı, yakında çok güzel şeyler olacak dedi ve hepinize çok selamlarını iletti.

Sevgi ile kalın.